مدح و شهادت امیرالمؤمنین حضرت علی علیه‌السلام
دگـر ز مـسـجـد کـوفـه نـوا نـمـی‌آیـد نــوای نــالــۀ شــیــرخــدا نــمـی‌آیــد بـرای عـزّت و تـرویـج راه بـسم الله صـدای نـقـطـۀ پـائــیـن بـا نـمـی‌آیــد چه کرده زهر که رنگ علی چنین شده‌ست؟! چه کرده که نَفَسِ رفته، جا نمی‌آید؟! هر آنچه شیر، به او می‌دهد طبیب اصلاً بـه هـوش، حـیـدر آل عـبـا نـمـی‌آیـد! چه کرده است مگر تیغ، خونِ فرق علی چگـونه بـنـد به طـبّ و دوا نمی‌آید؟! هر آن چه زینب کبری پدر پدر گوید دگـر ز جـانـب بــابـا صـدا نـمـی‌آیـد آهای طفل یتیم نجف، گرسنه بخواب ازین به بـعـد دگـر مـرتـضی نمی‌آید از یـن به بـعـد اگـر پـیـرمـرد نـابـیـنا غریب و خـسـته بـگویـد بـیا، نمی‌آید دگر مـیان هـوای گـرفـتـۀ این شـهـر شـمـیـم هـم‌نـفـس مـصـطـفـی نـمی‌آید هزار شکر کفن هست بین کوفه هنوز تــن امـــام روی بــوریــا نــمــی‌آیــد پس از پدر به تسلّی و تعزیت، احدی به تـازیـانـه سـوی بـچـه‌هـا نـمـی‌آیـد اسیر چـیـست؟! عزادار بعد دفن پدر به احـتـرام دوبـاره به خـانـه مـی‌آیـد |